Czym jest stres? To naturalna strategia adaptacyjna organizmu mająca na celu przetrwanie gatunku.
Istnieją 2 podstawowe rodzaje reakcji:
-eustres – krótki stres o działaniu mobilizującym (w tym mieści się tzw.ekscytacja)
-dystres – stres destrukcyjny: długotrwały i silny proces mający negatywny wpływ na cały organizm.
Wg dra Hans Selye występują 3 stadia działania stresu:
– stadium alarmowe – aktywacja układu nerwowego
– stadium adaptacyjno-obronne czyli dystres, najbardziej wyniszczający etap
– stadium wyczerpania – dotyka to przede wszystkim układu nerwowego, hormonalnego i obronnego. Zajmuje się tym stosunkowo nowa dziedzina medycyny: psychoneuroimmunologia (dla zainteresowanych podaję link do ciekawego artykułu : ). Na tym etapie pojawia się duże prawdopodobieństwo wystąpienia stanu chorobowego.
Już w pierwszym stadium stresor (bodziec) wywołuje całą kaskadę reakcji na poziomie organizmu. Ciało i umysł dążą do stanu równowagi=homeostazy, więc włączają funkcje adaptacyjne. Następuje sekrecja neuroprzekaźników na linii: przysadka mózgowa-podwzgórze-nadnercza. Odczuwalne jest to jako np.przyspieszony oddech, puls, pocenie itp.
W wyniku długotrwałego sprzężenia tych czynników organizm przechodzi w stan wzbudzenia – allostazy. Właśnie to obciążenie powoduje, że organizm przestaje sobie dawać radę, pojawiają się trwałe zaburzenia i stany patologiczne. Są to przede wszystkim choroby przewlekłe.
Kiedyś stresorem był wyskakujący lew lub żmija, teraz mamy zupełnie inne bodźce o działaniu długofalowym.
Są to lęki wynikające z naszego sposobu myślenia = paradygmatu ukształtowanego przez naszych przodków i otoczenie, w którym przebywamy.
Części składowe:
-jak myślimy o sobie
– jak postrzegamy rzeczywistość wokół siebie
– jaka jest percepcja relacji: ja – świat (otoczenie).
Paradygmatem są tutaj opinie i przekonania zgromadzone w podświadomości. Stanowi to, jak wykazały badania naukowe, 90-95% naszych zasobów i na bieżąco, w momencie kiedy są potrzebne świadomemu umysłowi, są one przetwarzane.
